Echte verhalen: incontinent na beroerte

Incontinent na beroerte

Ons pa kreeg een jaar of drie geleden een beroerte. Dat was enorm schrikken. Van de eens zo levendige man was slechts een schim over. Met alle gevolgen vandien natuurlijk. De slaapkamer boven moesten we naar beneden verhuizen, want hij kon de trap niet meer op.

Thuisverpleging was nodig

Wandelen ging nog, maar hij had de nodige ondersteuning nodig. Ons mama kon dat allemaal niet alleen aan, dus thuisverpleging regelen was de volgende stap. Twee keer per dag zou de verpleegster langskomen. ’s Ochtends om hem te wassen en van zijn bed naar de zetel te begeleiden, ’s avonds om hem terug in bed te stoppen. Eten en naar het toilet gaan kon hij wel nog alleen, mits wat hulp van mama.

Het was pas na zijn tweede beroerte dat alles veel slechter ging. Alleen stappen was geen optie meer en op tijd aan het toilet geraken al helemaal niet. De thuisverpleging gaf ons mama maar één optie: papa in luiers steken. Ze verwoordde het waarschijnlijk wel mooier, maar ons ma is daar nogal cru over.

Proefpakketjes en alles was geregeld

Wij hoefden ons geen zorgen te maken, de verpleegster zou alles regelen. Zij wist er tenslotte het meeste over en had zo’n situatie wel al meermaals meegemaakt. De volgende dag kwam ze langs met een aantal proefpakketjes. Zo gingen we het beste ondervinden met welk materiaal ons papa het meeste op zijn gemak was.

Na een paar keer proberen, bleven we bij één bepaald product. Papa klaagde niet en zat niet constant te wriemelen. Dus onze verpleegster bestelde de luiers in bulk. Perfect voor ons, want dan moesten we ons niet elke week zorgen maken om de voorraad aan te vullen.

Dus duizendmaal dank aan onze prachtige verpleegsters, want zij zorgen er elke dag voor dat papa op zijn gemak zit. Geen last van geurtjes of een nat gevoel, perfect!